ΣΥΝ+ ΠΛΗΝ- ΕΠΙ χΔΙΑ:ΙΣΟΝ=?

Ποτε δεν μου αρεσαν τα μαθηματικα
(αναφυλαξια σε βαθμο κακουργηματος)
Πάντα πιστευα πως οι αριθμοι είναι στεγνοι
Το ιδιο και οι πραξεις και πως τιποτε το ονειρικο η ομορφο δεν υπαρχει μεσα σε αυτα
Στο σχολειο ,η ωρα των μαθηματικων ηταν μια βασανιστικη ωρα
Η ωρα του μουτζουρη..μπλιαχ!!!!

Φυσικα αναγκαζομαι να κανω πραξεις αφαιρεσεις και προσθεσεις, διαιρεσεις και πολλαπλασιασμους
(basic level)

H ειρωνια. .Ολη μας η ζωη τελικα ειναι μαθηματικα
Προσθετουμε απο μικρα παιδια,γνωση
Αφαιρουμε.. κακες πραξεις
Διαιρουμε .την αγαπη μας
Πολλαπλασιαζουμε τις ικανοτητες μας

Και φτανουμε σε μια ηλικια
Που πρεπει να διαλεξουμε ποια ειναι η σημαντικοτερη πραξη
που πρεπει να κανουμε στο εξης στην ζωη μας
Και κατεληξα πως για εμενα  ειναι η αφαιρεση
Και αρχισα να αφαιρω,προσωπα που βρεθηκαν στην ζωη μου
αλλα ποτε δεν ηταν αληθινασυμβιβασμους.καταστασεις που οδηγουν σε αδιεξοδο
Και αλλα πολλα..πολλα..

Αν προσθεσα?ισως καποια ονειρα παραπανω..δυναμη να απαλαχτω απο σαβουρα..

Και αναρωτιεμαι
Ζουμε σε μια αφαιρεση?
Οπου διωχνουμε και απο κατι καθε φορα που δεν μας ταιριαζει?
Που μας παει πισω?
Σιγουρα οι άλλες πραξεις δεν αποκλειονται από την ζωη μας
Αλλα ποια είναι η σημαντικοτερη..ε?εδω σε θελω..

Καλη Χρονια

Μασκες

γιατι δεν δειχνουμε αυτο που πραγματικα ειμαστε
δεν μας αρεσει η φοβομαστε μηπως ο αλλος το εκμεταλευτει???
αυτο που εχουμε μεσα μας,
οτι νιωθουμε καλο η κακο
ειναι ,Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ
το μοναδικο πραγμα που με σιγουρια εχουμε
καταδικο μας
γιατι το πουλαμε??
 και γελαμε ενω θελουμε  να κλαψουμε
γιατι λεμε ΝΑΙ ενω θελουμε να πουμε ΟΧΙ
γιατι δεν λεμε ΦΟΒΑΜΑΙ....ΠΟΝΑΩ....ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ

ΑΙΩΝΙΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ
ΜΑΣΚΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ

οι ρομαντικοι που το παιζουν σκληροι
σκληροι που το παιζουν ευασθητοι
αν δεν υποστηριζουμε και αν δεν αγαπαμε εμεις αυτο που ειμαστε
κανεις δεν θα το κανει αλλος

SLEPLESS

Υπαρχουν σκεψεις που δεν αποτυπωνονται σε στιχους
απλα δεν μπορεις να δεσεις η να φωναξεις την μαγεια που νιωθεις να καλπαζει μεσα σου
και να την κανεις μουσικη..
και αν το εχεις συνηθισει νιωθεις σαν να σου εχουν στερησει το οξυγονο

καμια φορα σκεφτομαι πως το Τελος ειναι εδω
χερι χερι με την Αρχη που ευχομαι και ελπιζω
αναζητω τα σημαδια που θα με κανουν να πω πως βρισκομαι στον σωστο δρομο
και συνεχως παλευω..
παλευω με τον ιδιο μου τον εαυτο..
μια ολοκληρη να ζωη να προσπαθεις να κανεις το εντιμο και το σωστο
και τωρα να σε κοροιδευει αυτη η αγωνια
σου βγαζει την γλωσσα και σου λεει...ρε κοροιδο..κανει οτι και οι αλλοι
ο σκοπος αγιαζει τα μεσα

μα πως να το κανω αν δεν το πιστευω,πως να αλλαξω
και αν αλλαξω τι θα ειμαι..απλα μια ξενη

η μεγαλυτερη μαχη που πρεπει να δωσω ξερω για αλλη μια φορα πως ειναι εκεινη
που γινετε μεσα μου..

ολα τα αρνητικα συναισθηματα που με εχουν περικυκλωσει
αρχηγος τους η ρημαδα η επιβιωση,στρατηγος ο εγωισμος,
στρατιωτες το μισος ,η οργη,η αγανακτηση
τι και αν θεωρω πως εχω δικιο
ψαχνω κατω απο το προφανες να βρω το καλυμενο
μπορει να υπαρχει αλλωστε κανενας που να φταει περισσοτερο απο εμενα
αν παραδωσω την ευθυνη σε αλλους ωμους θα ειναι σαν να απαρνιεμαι πως υπηρχα τοσα χρονια
πως ημουν η μεγαλη απουσια της ζωης μου
πολυ φοβαμαι πως οι απαντησεις που ειχα εχουν απο καιρο τελειωσει
οπως και οι ερωτησεις
και τωρα πρεπει ολα να τα κανω απο την αρχη..ακομα και αυτες
ελα που το μυαλο εχει κολησει
και για αυτο γραφω
προσπαθω αγρυπνη να κρατηθω..αυτην την φορα στα αληθεια..
και εχω για αυτο το λογο
αγρυπνο φυλακα της ψυχης μου
οση αγαπη εχω παρει μεχρι τωρα...