Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Οδύνη και Ηδονή

Όσο και να αναζητάμε την ηδονή, τις περισσότερες φορές καταλήγουμε στην οδύνη..
Και οι δυο δρόμοι υποτίθεται είναι γνώριμοι, οικείοι.
Κι όμως..
Αν δεχθούμε πως για κάθε αποτέλεσμα, για κάθε κατάσταση ευθυνόμαστε εμείς
και οι άλλοι είναι απλοί κομπάρσοι στο έργο της ζωή μας, πως καταφέρνουμε να πονάμε τις περισσότερες φορές..?

Είναι οι επιλογές μας λάθος?
Πως καταφέρνουμε να κάνουμε τόσα λάθη αφού οι επιθυμίες μας υποτίθεται έχουν να κάνουν με τις ανάγκες μας?

Μήπως αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε δεν το ξέρουμε ούτε και οι ίδιοι?
Αν είναι έτσι,  τότε δεν ξέρουμε τι θέλουμε?

Και ποιος άλλος δρόμος υπάρχει για να το μάθουμε εκτός του να παλέψουμε και να βρούμε το πραγματικό μας Εγώ?

Χωρίς διάγνωση το μονοπάτι της επίγνωσης μοιάζει με ρωσική ρουλέτα..
Κάθε τι που νομίζουμε αλλά δεν ισχύει είναι και μια σφαίρα στην καρδιά του νου μας..

Έτσι καταλήγουμε να πονάμε…
Προσδοκώντας και επιδιώκοντας την ηδονή το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κάνουμε ένα με το πετσί μας την οδύνη..
Και υστέρα..
Υστέρα έρχεται ο εθισμός, που είναι σαν ένας λαβύρινθος.
Κανείς δεν μπορεί να βγει από εκεί..
Και το μόνο που μπορούμε να νιώσουμε είναι η ηδονή της οδύνης μας..
Κάτι είναι και αυτό..

Η οδύνη μας είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ξέρουμε κάθε σπιθαμή του
Κάθε ρωγμή στους τοίχους που φωνάζουν το φως.
Έξω από το δωμάτιο, δεν γνωρίζουμε τίποτα.
Αυτό όμως είναι το στοίχημα της ζωής μας.
Κάποτε να ξεκλειδώσουμε την πόρτα και να πετάξουμε
προς το άγνωστο για να το ανταμώσουμε
και εκεί, στο φως..
να βρούμε τον Άγνωστο Θεό. Τον εαυτό μας.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Αγαπα αν τολμας..

Αγαπαμε αν τολμάς


Είμαι το χέρι, δίπλα σου που σηκώνει τα χέρια για προσευχή

Είμαι η μήτρα, που σε γέννησε

Είμαι το πρεζόνι, που του είπαν πως μαστουρωμένος μπορεί να αντέχει

Είμαι ο μπεκρής, που πιστευει πως  το μπουκάλι είναι λήθη

Είμαι ο ζητιάνος, που παλεύει να κρατηθεί από το τίποτα που έχει για μαξιλάρι

Είμαι το μικρό παιδί, που μπλέκεται στα πόδια σου ενώ τρέχεις να προλάβεις το μετρό

Είμαι η άδεια σου μέρα από αισθήσεις

Είμαι η νύχτα, που ξερνά δηλητήριο

Είμαι το χαμένο σου χαμόγελο



Αγάπαμε αν τολμάς

Είμαι ο φόβος ,για όσες στιγμές πόνεσες

Η οργή ,για όσα όνειρα δολοφονηθήκαν κάτω από τρελά φορτηγά

Είμαι ο πόνος, που ήρθε να σε βρει την ώρα της μεγάλης σου βεβαιότητας

Είμαι η αμφιβολία του νικητή\

Η θλίψη και η ταπείνωση του ηττημένου



Αγάπα με αν τολμάς

Δεν υπάρχουν όρια στην αγάπη

Δεν χάνεις ποτέ

Δεν υπάρχει τίποτα να χάσεις από όσα σου ανήκουν όταν αγαπάς

Αγάπαμε αν τολμάς

Και δώσε μου

Όχι σαν έμπορος φτηνών υφασμάτων

Αλλά σαν ερημίτης που χαρίζει στο δέντρο την τελευταία του σταγόνα από νερό

Όχι σαν σύννεφο περαστικό

Μα σαν βροχή που ποτίζει το ξερό χώμα και γίνεται ένα με την ουσία του

Όχι σαν φωτιά που απογυμνώνει τον αέρα

Μα σαν φλόγα δυνατή που ζεσταίνει ακόμα και στους λασπότοπους



Αγάπαμε αν τολμάς

Με το πάθος ενός εφευρέτη

Με τον Έρωτα ενός Αγίου

Με την τόλμη ενός εξερευνητή

Αγάπαμε Άνθρωπε

Εγώ είμαι Εσύ..

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Η Γραμμή..

Όλοι κάποτε έχουμε βρεθεί σε μια γραμμή
Έχουμε βρεθεί στην θάλασσα εκεί που σκάει το κύμα
στην λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το βρεγμένο ,με το στεγνό κομμάτι της άμμου.
Στην γραμμή που χωρίζει
την αγάπη με την συνήθεια..
τον έρωτα με το παθός
το μίσος, με την δίψα για εκδίκηση
την αλήθεια με το ψέμα
το δίκαιο με το άδικο
Δύσκολο να διακρίνεις μερικές φορές αυτήν την λεπτή γραμμή,
δύσκολο να μην την πατήσεις,να μην την περάσεις καμιά φορά.
Μια γραμμή μας χωρίζει από την τρέλα
Μια λευκή γραμμή από την εξάρτηση
Σε όλη μας την ζωή χαράζουμε γραμμές η περπατάμε πάνω σε αυτές ακροβατώντας.
Γραμμές της Ζωής μας.
Όρια που θέτουμε η μας υποβάλουν.
Μήπως τελικά ξεπερνώντας τα όρια αυτά, ζούμε?
Έχετε περάσει την γραμμή?
Ξέρετε να την αναγνωρίζετε?
Είναι η υπέρβαση της, η απάντηση για το νόημα της Ζωής?
καλησπέρα..

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Βραδινές σκέψεις..

Είναι κάτι νύχτες
Τόσο αβάσταχτες όσο και το σκοτάδι που τις τυλίγει.
Γεμάτες από μοναξιά και θλίψη.
Όλα να φωνάζουν φύγε, τρέξε
μα εγώ να μένω ακίνητη, αδύναμη.
Σαν απούσα ..
Είναι νύχτες που δεν τολμώ ούτε καν να μιλήσω με τον εαυτό μου
Και ακόμα και η μουσική γίνεται φαρμάκι που στάζει μέσα στο αίμα μου
σταγόνα σταγόνα όλο τον θάνατο που μπορεί..
Τέτοιες νύχτες
Θα θελα να είμαι δυνατή
Να μην έχω ανάγκη τίποτα
Όμως,τετοιες νυχτες, δεν είμαι..
Και έχω ανάγκη…μια αγκαλιά
Ένα χάδι στα μαλλιά μου , μια ανάσα κοντά στο πρόσωπο μου
Και δυο λόγια τρυφερά
Τέτοιες νύχτες νιώθω πως δεν ζω
Απλά παλεύω να πάρω μικρές ανάσες
Βυθίζομαι ολοένα και πιο πολύ μέσα σε μια απουσία
που δεν έχει ούτε όνομα ούτε και μορφή..
Και ακροβατώ ανάμεσα στο θηρίο και τον άγγελο μέσα μου
Χιλιάδες οι σκέψεις και οι περισσότερες άσχημες, ποταπές
σαν σκουριασμένες άγκυρες που βυθίζουν την ψυχή μου
σε μια άβυσσο που όμοια της, δεν έχω δει ποτέ
Τι κάνω…που παω..πως…
το φεγγάρι ρίχνει το φως του πάνω μου
και με λυγιζει..με θανατώνει λίγο, όσο ξεπροβάλει πίσω από τα σύννεφα
τότε θέλω να κλαψω..να στερέψω…
Αναρωτιέμαι αν έχει σημασία το αύριο τελικά
Αν έχω εγώ τόση δύναμη που να μην έχει σημασία
Άλλες φορές πάλι, πιστεύω πως είμαι ανίκητη πλέον.
Πως τίποτα δεν μπορεί να βάλει ένα ίσκιο ανάμεσα σε εμένα και τον ήλιο μου

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Παγιδευμενη..

...Aπο συναισθηματα που δεν ελεγχεις
απο καταστασεις που αν και εχεις μεριδιο ευθυνης..ξεφυγαν απο εσενα..

απο Διλληματα που δεν αντεχεις

απο ανθρωπους που προσπαθουν να σε χειραγωγησουν
στο ονομα της Αγαπης η του Πρεπει

ΚΑΙ ΕΣΥ..

οχι ερμαιο αλλα μαχητης
με οπλα λιγοστα αλλα αποτελεσματικα ΑΝ τα πιστεψεις

η Παγιδα ειναι εκει...
την πλησιαζεις
η εισαι ηδη θυμα της

Πως ξεφευγεις?
Τι αντιτασεις?
Ποια ειναι η Ασπιδα και το Οπλο σου?

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Ο Επαναστάτης..

Ιησούς επαναστάτης

Ο μεγαλύτερος όλων των εποχών
Τον αγαπησαν,τον προδωσαν,τον σταύρωσαν.
Και αφού τον κήρυξαν Θεό, αποκήρυξαν κάθε αλήθεια που δεν τους άρεσε
Ακολουθησαν μόνο εκείνη που τους βόλευε..
Μια είναι η αλήθεια που κήρυξε
ΑΓΑΠΗ…
Μα την πολέμησαν όσο καμία άλλη ιδέα
Κήρυξε την αγάπη που είναι ελευθερία
Και όχι φόβος
Την αγάπη που είναι σωτήρας και όχι δυνάστης
Την αγάπη που εξισώνει ,που είναι πάνω από ρατσες,ανθρωπινες αμαρτίες
ιδεολογίες εθνικοτητες,επαγγελματα,και κάθε είδους διαχωρισμό

Αν ήταν Θεός…έζησε σαν Άνθρωπος
Αν ήταν Άνθρωπος έπραξε σαν Θεός

Ένωσε με την ζωή του όλο τον κόσμο
Μα τις διδαχές του τις κανανε σημαία οι σταυροφόροι
Σταυρό οι ρασοφόροι
Καρφιά μέσα σε ψυχές, οι ταχατες ευλαβείς
Ανάμεσα στην μια αληθεια..την ΑΓΑΠΗ
Βαλανε χιλιάδες κανόνες, δόγματα, ψαλμωδιες,κτιρια,και ανθρώπινα μέτρα και σταθμά

Αγάπα τον πλησίον σου
Γύρνα και το άλλο μάγουλο
Όποιος ευεργετεί τον ζητιάνο είναι σαν να το κάνει σε εμένα
Μην κρίνεις για να μην κριθείς

Συντρόφεψε τελωνες,πορνες,περιθωριακους
Μέμφθηκε φαρισαιους,καισαρες,και δυνατούς
Οι μεν τον αγάπησαν ,οι δε τον σκότωσαν

Και κάθε μέρα, κάθε στιγμή
Τον σκοτώνουν εκείνοι που διατείνονταν πως πιστεύουν
Παραποιούν κάθε λόγο και διδαχή
Κανανε τον δρόμο δαμόκλειο σπάθη
Την αλήθεια ,όρκο σιωπής και φόβου
Και οι απανταχού φωστηρες,διαβασμενοι αρνούνται ακόμα και την ουσία εκείνη
Από την οποία είναι φτιαγμένοι…
ΖΩΗ ίσον ΑΓΑΠΗ
ΑΓΑΠΗ ίσον ΦΩΣ
ΦΩΣ ίσον ΘΕΟΣ

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ..


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Το Όνειρο της Αγάπης


Η αγάπη δεν είναι υποταγή
Μα ελευθερία
Όταν αγαπάς.. δεν σκλαβώνεις
Δεν εκβιάζετε η αγάπη
Δεν καλουπώνετε ..δεν χωρά σε ταμπέλες
Η αγάπη είναι προσφορά και θυσία
Μα αν δεν αγαπάς και σέβεσαι εσένα
Δεν μπορείς να αγαπήσεις και να σεβαστείς κανέναν
Η αγάπη δεν βάζει εμπόδια ,ανοίγει δρόμους..
Δεν πλέκει τα όνειρα της μέσα και  κάτω από συμβιβασμούς
Η αγάπη σε κάνει να χαίρεσαι και όχι να δακρύζεις
Σαν αγαπάς.δεν έχεις ερωτηματικά
Απλές και μικρές βεβαιότητες ταιριάζουν με κάθε χρώμα της ψυχής σου
Η αγάπη δεν έχει βέλη μα στόχους
Η αγάπη
Είναι πάνω από εγωισμούς ,διλλήματα και μέτρα..
Αψηφά το ανθρώπινο κι συμβαδίζει με το θεϊκό.
Στηρίζειμα δεν στηρίζετε παρά μόνο πάνω στο φωτεινό νήμα της ίδιας της ουσίας της..

Την έχετε συναντήσει?
Αν ναι. .μην την χάσετε ποτέ
Είναι ο δρόμος που λίγοι ξέρουν να βαδίσουν πάνω του..
Θέλει τόλμη και αρετή
Βλέμμα καθαρό και πίστη
Και δεν έχει καμιά σχέση με τη σάρκας το πάθος
Μα με τον έρωτα δυο ψυχών που επιτέλους συναντιούνται μετά από αιώνες..

ομορφα ονειρα ευχομαι..!